| (لایَوْمَ کَیَوْمِکَ یااباعبدالله) روزی امام حسین(ع) به منزل امام حسن(ع) رفت و هنگامی که به او نگاه کرد،گریست. امام حسین پرسید:چرا گریه می کنی؟پاسخ داد : گریه ام به خاطر رفتاری است که با تو می شود. ستمی که بر من وارد می شود زهری است که در دهان من ریزند و مرا به شهادت می رسانند ، ولی ای اباعبدالله هیچ روزی مانند روز تو نیست. در آن روز سی هزار نفر که همگی ادّعا می کنند از امّت جدمان محمد(ص) و مسلمان هستند ، تو را محاصره می کنند و برای کشتن و ریختن خون تو و هتک احترامت و اسیری فرزندان و زنان تو و تاراج اموال تو همدست میشوند. در چنین زمانی خداوند متعال، بنی امیّه را لعنت می کند، آسمان باران خود و خاکستر فرو ریزد و همه چیز ، حتّی حیوانات وحشی بیابان و ماهیان دریا به حال تو گریه میکنند. برگرفته از : لهوف سیّد بن طاووس |
↧
لایَوْمَ کَیَوْمِکَ یااباعبدالله
↧