| به گزارش جهان به نقل از روضه نیوز، حنان بن سدیر از راویان شیعه می فرماید؛پدرم به من گفت: نزد جعفر بن محمد علیهماالسلام بودم.آن حضرت غذایى در برابرم نهاد که هرگز غذایى مانند آن نخورده بودم.پس به من فرمود: اى سدیر! غذاى ما را چگونه یافتى؟عرض کردم: پدر و مادرم فدایت اى پسر پیامبر خدا، تاکنون چنین غذایى نخورده ام و گمان هم نمى کنم که دیگر غذایى مانند آن بخورم.آن گاه چشمانم پر از اشک شد و گریستم.فرمود: اى سدیر! چرا گریه مى کنى؟عرض کردم: یابن رسول الله ، آیه اى از کتاب خدا را به یاد آوردم.فرمود: کدام آیه؟عرض کردم: این آیه «سپس در آن روز از نعمت بازخواست مى شوید».مى ترسم این غذا جزو همان نعمتى باشد که خداوند درباره آن بازخواست مى کند.حضرت تبسمی فرمود به طورى که دندانهاى عقلش نمایان شد،سپس فرمود:اى سدیر، از تو، نه درباره خوراک لذیذ سؤال خواهد شد و نه درباره جامه نرم و نه درباره بوى خوش،بلکه اینها براى ما آفریده شده و ما براى استفاده از آنها خلق شده ایم و ما باید در آنها به طاعت خدا عمل کنیم.عرض کردم: پدر و مادرم فدایت اى پسر پیامبر خدا، پس آن نعمت کدام است؟فرمود: دوستى على و عترت او؛در روز قیامت خداوند مى پرسد: در برابر نعمت دوستى على و عترت او که آن را به شما عطا کردم چگونه شکر مرا به جا آوردید؟ |
↧
نعمتی که درقیامت از آن سوال می شود
↧