| به گزارش جهان به نقل از فارس، یکی از فرهنگ‌های غلط و ضد انسانی که متأسفانه در میان بخش‌هایی از جامعه ما رواج دارد، مسأله غیبت است. به رغم اطلاع از پیامدهای اخروی و دنیوی دیگران، متأسفانه به سهولت و به وفور مبتلای به این بلیه هستیم.جامعه‌ای که بدگویی از یکدیگر در میان آن‌ها رواج داشته است، باید جامعه‌ای بیمار دانست. همچون بدنی که به جای همدردی سایر اعضا با عضو بیمار، به سرزنش و عیب‌جویی از آن عضو بپردازند. عیوب و آسیب‌های را به اطلاع خود آن عضو نرساند، اما در غیاب آن عضو و بدون اطلاع او، آن‌ها را با اعضایی در میان بگذارد که توانایی رفع آن عیوب را نداشته باشند.غیبت نه تنها از نظر فردی مفسده‌ای بزرگ بلکه برای ایمان و اخلاق است و به رسوایی اخروی فرد منجر خواهد شد، بلکه مفاسد اجتماعی فراوانی به دنبال دارد. همدلی، همدردی و هماهنگی اجتماعی از مهم‌ترین مسائل برای پیشبرد اهداف انسانی است.جامعه انسانی در صورتی می‌تواند به اهداف متعالی دنیوی و اخروی خود دست یابد که برادری، همدلی، دوستی، راستی و صمیمیت در میان آن‌ها رواج داشته باشد. به همین دلیل است که قرآن کریم مؤمنان را برادر می‌خواند: «إنما المؤمنون إخوة» و بر همین اساس بود که وجود مقدس پیامبر اسلام (ص) در عملی نمادین میان مسلمان‌ها صدر اسلام عقد اخوت منعقد کرد.امام خمینی(ره) آن عالم اخلاق وارسته درباره پدیده شوم غیبت می‌فرماید: پر واضح است که این کبیره موبقه اگر رایج شود در بین جمعیتی، موجب کینه و حسد و بغض و عداوت شده و ریشه فساد در جمعیت بدواند، درخت نفاق و دورویی در آن‌ها ایجاد کند و برومند نماید و وحدت و اتحاد جامعه را گسسته کند و پایه دیانت را سست کند و از این جهت بر فساد و قبح آن فزوده شود. (چهل حدیث ص ۳۱۰ تا ۳۱۱) |
↧
نظر امام خمینی(ره) درباره غیبت‌کردن
↧