| به گزارش جهان، حبیب الله مهری در گوگل پلاس نوشت: ﺁﻭﺭﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﯾﮑﻰ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻋﺮﺏ ﺑﻪ ﺳﻔﺮ ﺣﺞ ﻣﻰﺭﻓﺖ. ﻧﺎﻣﺶ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺠﺒﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﺰﺍﺭ ﺩﯾﻨﺎﺭ ﻃﻼ ﺩﺭ ﮐﻤﺮ ﺩﺍﺷﺖ. ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﮐﻮﻓﻪ ﺭﺳﯿﺪ، ﻗﺎﻓﻠﻪ ﺩﻭ ﺳﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺯ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﺎﺯ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ. ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺠﺒﺎﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻔﺮﺝ ﻭ ﺳﯿﺎﺣﺖ، ﮔﺮﺩ ﻣﺤﻠﻪﻫﺎﻯ ﮐﻮﻓﻪ ﺑﺮ ﺁﻣﺪ. ﺍﺯ ﻗﻀﺎ ﺑﻪ ﺧﺮﺍﺑﻪﺍﻯ ﺭﺳﯿﺪ. ﺯﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﺮﺍﺑﻪ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﭼﯿﺰﻯ ﻣﻰ ﺟﻮﯾﺪ. ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﻣﺮﻏﮏ ﻣﺮﺩﺍﺭﻯ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﯾﺮ ﻟﺒﺎﺱ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﺭﻓﺖ. ﻋﺒﺪﺍﻟﺠﺒﺎﺭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ: «ﺑﻰ ﮔﻤﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺯﻥ ﻧﯿﺎﺯﻣﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﯿﺎﺯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﻰﺩﺍﺭﺩ.» ﺩﺭ ﭘﻰ ﺯﻥ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺣﺎﻟﺶ ﺁﮔﺎﻩ ﮔﺮﺩﺩ. ﭼﻮﻥ ﺯﻥ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺳﯿﺪ، ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺩﻭﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻯ ﻣﺎﺩﺭ ! ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﭼﻪ ﺁﻭﺭﺩﻩﺍﻯ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ ﻫﻼﮎ ﺷﺪﯾﻢ ! ﻣﺎﺩﺭ ﮔﻔﺖ: «ﻋﺰﯾﺰﺍﻥ ﻣﻦ! ﻏﻢ ﻣﺨﻮﺭﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯾﺘﺎﻥ ﻣﺮﻏﮑﻰ ﺁﻭﺭﺩﻩﺍﻡ ﻭ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﯾﺎﻥ ﻣﻰ ﮐﻨﻢ.» ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺠﺒﺎﺭ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﺷﻨﯿﺪ، ﮔﺮﯾﺴﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﺴﺎﯾﮕﺎﻥ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭﻯ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﭘﺮﺳﯿﺪ. ﮔﻔﺘﻨﺪ : «ﺳﯿﺪﻩﺍﻯ ﺍﺳﺖ، ﺯﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺑﻦ ﺯﯾﺎﺩ ﻋﻠﻮﻯ، ﮐﻪ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺭﺍ ﺣﺠﺎﺝ ﻣﻠﻌﻮﻥ ﮐﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺍﻭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﯾﺘﯿﻢ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﻧﻤﻰﮔﺬﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮐﺴﻰ ﭼﯿﺰﻯ ﻃﻠﺐ ﮐﻨﺪ.» ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺠﺒﺎﺭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ : «ﺍﮔﺮ ﺣﺞ ﻣﻰﺧﻮﺍﻫﻰ، ﺍﯾﻦ ﺟﺎﺳﺖ. ﺑﻰ ﺩﺭﻧﮓ ﺁﻥ ﻫﺰﺍﺭ ﺩﯾﻨﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﮐﻮﻓﻪ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻘﺎﯾﻰ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪ.» ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﺣﺎﺟﯿﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﮑﻪ ﺑﺎﺯ ﮔﺸﺘﻨﺪ، ﻭﻯ ﺑﻪ ﭘﯿﺸﻮﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﻓﺖ . ﻣﺮﺩﻯ ﺩﺭ ﭘﯿﺶ ﻗﺎﻓﻠﻪ ﺑﺮ ﺷﺘﺮﻯ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻰ ﺁﻣﺪ. ﭼﻮﻥ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﺮ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺠﺒﺎﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩ، ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﺘﺮ ﺑﻪ ﺯﯾﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﮔﻔﺖ: «ﺍﻯ ﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩ ! ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﻋﺮﻓﺎﺕ، ﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﺩﯾﻨﺎﺭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻭﺍﻡ ﺩﺍﺩﻩﺍﻯ، ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻰﺟﻮﯾﻢ.ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﯿﺎ ﻭ ﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﺩﯾﻨﺎﺭﺕ ﺭﺍ ﺑﺴﺘﺎﻥ. » ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺠﺒﺎﺭ، ﺩﯾﻨﺎﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺣﯿﺮﺍﻥ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺣﺎﻝ ﺭﺍ ﺑﭙﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﻭﻯ ﺑﻪ ﻣﯿﺎﻥ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻈﺮﺵ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪ. ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺁﻭﺍﺯﻯ ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ : « ﺍﻯ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺠﺒﺎﺭ ! ﻫﺰﺍﺭ ﺩﯾﻨﺎﺭﺕ ﺭﺍ ﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﺩﺍﺩﯾﻢ ﻭ ﻓﺮﺷﺘﻪﺍﻯ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﻮ ﺁﻓﺮﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺣﺞ ﮔﺰﺍﺭﺩ ﻭ ﺗﺎ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﻰ ﻫﺮ ﺳﺎﻝ ﺣﺠﻰ ﺩﺭ ﭘﺮﻭﻧﺪﻩ ﻋﻤﻠﺖ میﻧﻮﯾﺴﯿﻢ، ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻧﯿﮑﻮﮐﺎﺭﻯ ﺑﺮ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﻣﺎ ﺗﺒﺎﻩ ﻧﻤﻰﮔﺮﺩﺩ. ﺍﻧﺎ ﻻﻧﻀﯿﻊ ﺍﺟﺮ ﻣﻦ ﺍﺣﺴﻦ ﻋﻤﻼ. |
↧
ماجرای خواندنی انفاق هزار دینار طلا
↧