| به گزارش جهان؛ رضا نساجی در صفحه شبه اجتماعی خود نوشت: آن کمپوت‌ها را مردم بوسنی با کمک‌هایشان در اولین زلزله ای که در ایران رخ داد، جبران کردند. اما ما برای بوسنی کمپوت و تفنگ ندادیم، شهید دادیم. شهید؛ کسی است که جانش را با خدا معامله می‌کند. جان؛ چیزی نیست که بشود به خاطر کینه سه گلی که تیم فوتبال بوسنی به ما زد، پس گرفت. پس میان منطق شما و منطق آنهایی که حمایت مردم از انقلابشان را به طمع ساندیس نسبت دادند، چه فرقی است؟خودشیرینی برای فوتبال مزخرف ملی کافی است، قدری قدری تأمل کنید آقای گزارشگر ضرغام تی وی! خیلی سال قبل از اینکه شما خبرنگار کیهان شوی، خبرنگار کیهان (شهید محمد حسین نواب) در بوسنی شهید شد. عکسش را در ورودی موسسه کیهان ندیده‌ای؟ بماند که دیپلمات شهید دادیم (شهید رسول حیدری) و بماند که....هنوز که هنوز است هر سال گورهای دسته‌جمعی جدید پیدا می‌کنند که صد برابر شهدای عزیز ایران در بوسنی، جسد از زیر خاک در می‌آید تا همه را در سالگرد قتل عام سربرنیتسا دفن کنند (مستند «مادران سربرنیتسا» ساخته رضا برجی را ببینید). آیا رواست بر سر ملتی که این همه شهید داده، منت کمپوت بگذاریم؟بیست و چند سال قبل وقتی چند خبرنگار، مستندساز و رزمنده‌ی ایرانی خودشان را به شهر در محاصره کامل گوراژده بوسنی رساندند، مردم با مشاهده اینکه پس از مدتها چند نفر توانسته‌اند از حلقه محاصره بگذرند، اذان گفتند و اشک ریختند (مستند «خنجر و شقایق» ساخته نادر طالب زاده را ببینید) امروز اما داریم تمام آن سرمایه معنوی را که به خاطرش جان جوان‌هایمان را دادیم، تباه می‌کنیم.واقعاً به کجا می‌رویم؟!صحنه ورود «سفیران فرهنگی ایران» (با سفیران فرهنگی مان در برزیل مقایسه کنید) به شهر گوراژده:https://www.youtube.com/watch?v=VGhbHRIOSrs |
↧
برای بوسنی شهید دادیم نه کمپوت
↧